De rond 1165 door keizer Barbarossa en zijn vrouw Beatrice geschonken kroonluchter werd opgehangen aan een 27 meter lange keten. Met zijn achthoekige vorm is hij harmonieus ingepast in het centrale gebouw. Zijn symboliek en inscriptie verwijzen naar het Hemelse Jeruzalem.

De mozaïek van de achthoekige koepel toont, uit ‘De Openbaring van Johannes’, de aanbidding van de 24 oudsten, die op het einde der tijden, hun kronen met bedekte handen aan de Heer aanbieden. De huidige mozaïek stamt uit de 19e eeuw en heeft de gravure van Ciampini uit het jaar 1699 als voorbeeld.

Het hoofdaltaar is versierd met een gouden altaartafel uit het begin van de 11e eeuw. In het middelpunt is Christus in de mandorla, geflankeerd door Maria en aartsengel Michaël. Ze zijn omgeven door scènes uit het lijdensverhaal van Jezus.

In het Mariaschrijn bevinden zich sinds 1239 de vier grote Akense heiligdommen: het kleed van Maria, de windsels en het lendendoek van Christus en het onthoofdingsdoek van Johannes de Doper. De relikwieën worden nog steeds om de zeven jaar tijdens de Bedevaart aan de pelgrims getoond.

Sinds 1215 herbergt het schrijn het gebeente van Karel de Grote, nadat hij heilig werd verklaard in 1165. De zijden tonen 16 heersers; de dakreliëfs verwijzen naar scènes uit de heiligenlegenden van Karel de Grote.

De hoge ramen werden, na bijna volledige vernietiging tijdens de Tweede Wereldoorlog, vervangen door lichttapijten en door een omvangrijke structuur van veelhoeken die een hele lijst van taferelen uitbeelden, gaande van martelaarsscènes tot voorstellingen van het hof van Maria.

Tussen 936 en 1531 zijn de Rooms-Duitse koningen gekroond voor het hoofdaltaar van de Akense Dom. Vervolgens nam de nieuwe koning plaats op de troon en gold dan als legitieme opvolger van Karel de Grote. De vier marmeren platen–waarschijnlijk afkomstig uit Jeruzalem- hebben sporen van oude graffiti en zijn getuigen van het relikwieënkarakter van de troon.